Tomôsz Rembalsczi, dr hùmanisticznëch nôùków, ùr. w 1971 r. w Bëtowie, historik, adiunkt w Instituce Historie Gduńsczégò Ùniwersytetu. Badérëje dzeje kaszëbskò-pòmòrsczi wsë do pòczątków XX w., a òsoblëwie spòlëznowò-gòspòdarczé òdniesenia, dzeje kaszëbsczi szlachtë, wnożënã, môlowi katolëcczi Kòscół, nôtërną rësznotã, genealogiã i editëje historiczné zdrzódła.
Historiczné sztudia zaczął w 1993 r. w Wëższi Pedagògòwi Szkòłe w Słëpskù, a skùńcził na Gduńsczim Ùniwersytece w 1998 r. W tim samim rokù zaczął robic w Mùzeùm Miasta Gdinie, dze òstôł do 2015 r., òstatno robiącë na stanowiszczu starszégò kùstosza w Historicznym Dzélu. Nôùkòwi stãpiéń doktora hùmanisticznëch nôùków w òbrëmim historie ùdostôł w 2004 r., a sztërë lata pózni òstôł adiunktã w Instituce Historie GÙ. Òd 2016 r. béł czerownikã Warkòwnie Historie Pòmòrzô i Nadbôłtowëch Krajów, do ji likwidacje w 2019 r. na skùtk refòrmë wëższi szkòłowiznë.
W 2005 r. òstôł nôleżnikã Kaszëbsczégò Institutu, dze òb trzë kadencje (2012–2021) trzimôł fùnkcjã sekretérë Zarządu. W 2015 r. òstôł nôleżnikã Kaszëbsczi Kòmisje kòl Nôùkòwi Stacje PAÙ we Gduńskù. Jakno przedstôwca Kaszëbsczégò Institutu òd 2018 r. je nôleżnikã Radzëznë Mùzeùm Westrzédnégò Pòmòrzô w Słëpskù. W latach 2016–2020 słëchôł téż do Radzëznë Mùzeùm Kaszëbskò-Pòmòrsczi Pismieniznë i Mùzyczi we Wejrowie. Do wëbùchniãcô pandemie w 2020 r. òb czile lat z wiôlgą lubnotą wëkłôdôł na Ùniwersytece Trzecégò Wiekù dlô gdińsczich seniorów kòl Kaszëbsczégò Fòrum Kùlturë w Gdinie.
W swòjim nôùkòwim ùróbkù mô 8 nôùkòwëch mònografiów, w tim 5 napisónëch samòstójno a téż 100 nôùkòwëch artiklów. Je aùtorã przez 160 pòpùlarnonôùkòwëch, pùblicysticznëch i wëstôwkòwëch pùblikacjów.
Za badérowania nad dzejama gdińsczich Kaszëbów w 2012 r. dostôł Medal „Strzébrznô Tobaczéra Ôbrama”, przëznôwóny przez Gdińsczi Part KPZ. Radzëzna Familiów Trzebiatowsczich w 2018 r. przëznała mù Medal Ksãca Bògùsława X za genealogiczné badérowania i pùblikacje. W 2019 r. dostôł indiwidualną Nôdgrodã Rektora GÙ III st. za dokôz 625 lat parafii św. Mikołaja w Niezabyszewie.
Z Niezabëszewã kòl Bëtowa je sparłãczony òd czile pòkòleniów, ale ju wnet 25 lat mieszkô w Trzëgardze – dzysdnia w Gdinie wespół z białką Wioletą i dwùma dzecama, Magdaléną i Julianã.
