Trepczyk Jan

Urodził się 22.10.1907 r. w Stryszej Budzie koło Mirachowa, w rodzinie J. Trepczyka i Berty z d. Hebel. Ukończył szkołę podstawową w Mirachowie (1921); tam poznał swego przyszłego przyjaciela i współpracownika A. Labudę, Dalszą naukę kontynuował w Państwowym Seminarium Nauczycielskim Męskim w Kościerzynie (1921–1926). Pierwszą pracę w zawodzie nauczyciela podjął we wrześniu 1926 w kartuskiej szkole, by w 1927 r. objąć funkcję nauczyciela i zarazem kierownika szkoły w Miszewie (1927–1934). Dzięki poznaniu ks. L. Heykego, a później za sprawą osobistego spotkania z A. Majkowskim (1928), które miało dla Trepczyka charakter przełomowy, zrodziła się w nim trwała chęć pracy na rzecz rozwoju kultury regionalnej. Uczestniczył w przygotowaniu kaszubskiego zjazdu nauczycielskiego w Kartuzach, podczas którego założono Zrzeszenie Regionalne Kaszubów (18.07.1929 r.). Pełnił w nim rolę sekretarza.

W 1930 r. J. Trepczyk poślubił Anielę Rompską (siostrę J. Rompskiego), z którą doczekał się czterech córek (Bogusławy, Mirosławy, Damroki i Sławy) oraz dwóch synów (Świętopełka i Mestwina).

Lata 30. stały się okresem pierwszych prób literackich Trepczyka. Publikował je na łamach czasopisma „Chëcz Kaszëbskô” (1930), „Gryfa Kaszubskiego” (1931) i „Zrzeszë Kaszëbsczi” (1933–1939). Widome zaangażowanie młodego nauczyciela w działalność regionalną w połączeniu z nieskrywanym krytycyzmem w stosunku do ówczesnego rządu zaczęło budzić niepokój władz oświatowych. Zamierzoną formą prewencji stało się w 1934 r. przeniesienie Trepczyka wraz z rodziną do siedmioklasowej szkoły w Rogoźnie Wielkopolskim, z dala od kaszubskich działaczy, którym przypisywano pobudki separatystyczne. Po roku pobytu w Rogoźnie Trepczyk wraz z rodziną zmienił miejsce pobytu na nieodległe Tłukawy (również w Wielkopolsce), gdzie pozostał do 1940 r.

Oddalenie od ojczystych stron wyzwoliło w Trepczyku wzmożoną potrzebę twórczą, co unaocznił zbiór pieśni zatytułowany Kaszëbsczi piesniôk (1935) (→ śpiewniki kaszubskie).